مقایسه تاثیرات فیزیولوژیکی برخواص آنتی باکتریال گیاه گشنیز قبل و بعد از همزیستی با قارچ شبه میکوریزای piriformospora indica

گیاه گشنیز(l.coriandrum sativum) متعلق به خانواده جعفری یا چتریان (apiaceae or umbelliferae) است. این گیاه دارویی، با ساقه ای افراشته، شیاردار و منشعب است .برگ ها متناوب و به طور شانه ای بوده و برگ های فوقانی دارای بریدگی های خطی هستند. میوه فندقه و دو قسمتی می باشد. گیاه گشنیز دارای عادت رشدی نیمه محدود یعنی حد وسط گیاهان رشد محدود و گیاهان رشد نامحدود است. کشف و معرفی قارچ اندوفیت جدیدی به نام piriformospora indica از صحرایthar کشور هندوستان که دارای توان همزیستی با بسیاری از گیاهان زراعی و نیز قادر به رشد در محیط های کشت مصنوعی است، نقطه روشنی در این علم ایجاد کرد و محققان فعال در عرصه میکوریز را امیدوار به کشت و تکثیر این قارچ شبه میکوریزی بدون نیاز به کشت همراه با گیاه میزبان نمودند. در این پژوهش تاثیر همزیستی این قارچ با گیاه گشنیز و اثرات فیزیولوژیکی و ضد باکتریایی گیاه قبل و بعد از تلقیح با قارچ مورد نظر مورد بررسی قرارگرفت. نتایج پژوهش هر چند که روی مقدار کلروفیل و کاروتنویید تغییراتی را بعد از تلقیح نشان داد اما این تغییرات به لحاظ آماری(آنالیز با نرم افزار sas) تفاوت معنی داری را نشان نداد. اما در مورد پرولین این اختلاف معنی دار بود و این نشان دهنده ی آن است که گیاه گشنیز بعد از تلقیح با قارچ نسبت به تنش خشکی مقاومت بیشتری را از خود نشان می دهد. همچنین مقایسه نتایج سنجش خاصیت ضد باکتریایی روی چهار باکتری گرم مثبت و گرم منفی روی نمونه های شاهد و تلقیح شده تفاوت معنی داری را نشان نداد. اما نتایج حاصل از اندازه گیری طول ریشه و ارتفاع اندام هوایی، همچنین وزن خشک گشنیز در گیاه تلقیح شده با قارچ نسبت به شاهد تفاوت معنی داری را نشان داد. درکل طبق سنجش های انجام شده می توان نتیجه گرفت این قارچ شبه میکوریزی با گیاه گشنیز همزیستی دارد و بعضی خصوصیات مانند طول ریشه، ارتفاع اندام هوایی، وزن خشک و مقدار پرولین را نیز افزایش می دهد اما روی خاصیت ضد باکتریایی گشنیز تاثیر خاصی ندارد.